Öz-şefkat: kişinin acı, ıstırap veya başarısızlık yaşadığında kendine şefkat ve empati ile yaklaşmasıdır. Kendine, sıkıntı yaşayan sevdiği bir arkadaşına sunacağı aynı şefkat, özen ve ilgiyle davranmayı içerir. Kendimize karşı şefkatli olmak, insanlığınızı kabul ettiğimizi ve ona saygı duyduyğumuzu gösterir. Her şey her zaman istediğimiz gibi sonuçlanmayacaktır. Hayal kırıklıkları yaşayacak, kayıplara maruz kalacak, hatalar yapacak, standartlarımızın gerisinde kalacak veya bazı hedeflerimize ulaşamayacağız. Bu insan olma halidir, hepimizin deneyimlediği bir gerçektir.
Öz şefkatin psikolojik iyi oluş üzerinde birçok olumlu etkisi vardır. Örneğin, öz şefkat uygulayan bireylerin anksiyete ve depresyon belirtileri yaşama olasılığı daha düşüktür. Bunun nedeni, öz şefkatin, bireylerin yargılama veya eleştiri olmaksızın kendi duygularını ve düşüncelerini kabul etmelerine yardımcı olması ve bunun da olumsuz düşünceleri ve duyguları azaltması olabilir. Dahası, öz şefkatin duygusal esnekliği, yani hayatta başımıza gelenlerle mücadele edebilme yeteneğini artırdığı kanıtlanmıştır. İnsanlar, kendilerine karşı şefkatli olduklarında şükür, mutluluk ve memnuniyet gibi olumlu duygular yaşama olasılıkları daha yüksektir, bu da yaşamları boyunca karşılarına çıkan zorluklar karşısında duygusal güç ve esneklik kazanmalarına yardımcı olur.
Öz şefkat, kişilerarası ilişkileri de geliştirebilir. Kişi kendisine karşı şefkatli ve nazik olduğunda başkalarına şefkat ve anlayış gösterme olasılığı daha yüksektir. Bu başkalarıyla daha derin ve sağlıklıi ilişkiler kurmaya yardımcı olur.
Birçok insan öz şefkati zor bulabilir. Bazı insanlar öz şefkati zayıflık veya bencillik belirtisi olarak görebilirler. Diğerleri, kişisel gelişim için öz eleştiri ve kendini yargılamanın gerekli olduğuna inanabilir. Ancak, hatalarımız için kendimizi suçlamak yerine, daha iyi yapmak için neye ihtiyacımız olduğunu sormak daha geliştirici olacaktır. Olumsuz duygulara yol açabilen özeleştirinin aksine, öz şefkat, kendini kabul etme, kendine değer verme ve kendini sevme gibi olumlu duyguları teşvik eder. Kişi kendine karşı nazik ve anlayışlı davranarak benlik saygısını artırabilir, ruh sağlığını geliştirebilir ve genel bir iyi oluş hali için daha güçlü bir temel oluşturabilir.
Öz-şefkat, kendine acıma ya da hatalarımızı görmezden gelme ile aynı şey değildir. Kendimize şefkatle yaklaşır, karşılaştığımız olumsuzlukları ve bunların bizde uyandırdığı duyguları kabullenirsek, duyguların işlenmesini sağlar ve ağırlaşarak bizi boğmadığından emin oluruz. Tüm durumlar gibi, duygular da gelip geçicidir ve geçmeleri için, kişi önce onları fark etmeli ve onları kabul etmelidir. Hissettiğimiz şeyleri kabul edip kendimize bunları hissetmek için alan açarsak, kendimize şu anda neye ihtiyacımız olduğunu sorarsak ve sevdiğimiz birinin bizi destekleyeceği şekilde kendimizi desteklersek daha sağlıklı bir hayata doğru adım atabiliriz.
Sonuç olarak, öz şefkat ruh sağlığı ve iyi oluş için çok önemli bir faktördür. İnsanlar kendilerine karşı şefkatli bir yaklaşım geliştirerek olumsuz duyguları azaltabilir, dayanıklılığı geliştirebilir ve başkalarıyla daha güçlü ilişkiler kurabilirler. Öz-şefkat, bazı insanlar için zor olsa da, zamanla geliştirilebilen ve güçlendirilebilen bir beceridir. Bu; daha mutlu, daha sağlıklı ve daha tatmin edici bir yaşam sürmeye yol açacaktır.